04-11-2012 zondag dag 9 Santa Clara - Cienfuegas
Blijf op de hoogte en volg Wim en Marion Dijkstra en Jan en Anja v/d Slot
04 November 2012 | Cuba, Santiago de Cuba
04-11-2012 zondag dag 9 Santa Clara - Cienfuegas
Na het ontbijt en de checkout gaan we met de bus naar Santa Clara de stad van Che. Hier in de stad zijn heel veel paard en wagens te zien en heel veel fietsers de straten zijn er vol van. Alexis geeft ons weer veel info over de aanval die Che en zijn troepen op de trein van Batista gedaan hebben waarna de overwinning een feit was en Che en zijn mannen de stad in konden lopen. We stoppen bij een beeld van Che waar hij met een kind op zijn arm staat. Over het hele beeld zitten allemaal dingen uit zijn leven verwerkt. Vervolgens gaan we naar het monument van de ontspoorde trein, er staat een steen in het midden van het terrein waar we niet voorbij mogen. Waarom kan niemand ons vertellen. Na dit bezoek rijden we naar een groot plein waar we een uur door de stad kunnen wandelen. Zodra we uit de bus stappen komen er uit alle hoeken weer mensen die om zeep, geld en pennen vragen. Wij houden ze met een no amigo op afstand, we willen deze spullen bewaren tot in het orkaan gebied waar de mensen het harder nodig zullen hebben. Op zondag gaan de mensen hier de straat met de kinderen. Er lopen mannen met bokkenwagens waar de kleintjes in mee kunnen rijden. We nemen een kijkje in een kindertheater waar een show voor kleintjes op gevoerd word, erg leuk ondanks dat we het niet verstaan. De gebouwen in deze stad zijn mooi maar in zeer slechte staat, die wel een opknap beurt kunnen gebruiken. Tegenwoordig word 10% van de inkomsten uit toerisme gebruikt om de gebouwen op te knappen. Dus bij iedere Cuba Libre die we nemen schilderen we een stukje raamkozijn. We spreken af om deze vakantie een flat in de verf te zetten. We gaan weer onderweg richting Cienfuegas, als we daar aankomen worden we op het dak van een mooi gebouw gezet om een cocktail te drinken, terwijl. Joeri en Alexis ons inchecken als je dit aan het einde van de dag doet kunnen de kamers ineens verhuurd zijn. Vanaf het dak hebben we een mooi uitzicht over de baai. We doen ook nog even een lunch daar en ze willen ons 10CUC rekenen voor een broodje, Joeri en Alexis gaan in discussie met het management, en besluiten om niet meer dan 5 CUC te betalen. Ze zijn niet blij maar accepteren het. Als het hotel geregeld is dan gaan we met de bus terug naar de stad, ook daar wandelen we rond en zien weer allerlei mooie dingen. Je voelt je hier wel veilig op straat, en de mensen zijn vriendelijk. We gaan weer terug naar hotel Lagua, we hebben een kamer met uitzicht op baai. We gaan ons lekker opfrissen voor het diner. Als we uit de lift komen staat er een oude Amerikaanse te vragen aan het personeel te vragen waar ze een kleine fles wodka kan krijgen, het meisje neemt haar mee naar de bar. Als wij daar aankomen staat de vrouw inmiddels achter de bar met de barkeeper die alleen nog een fles heeft die nog voor 1/3 gevuld is. Ze pakt zelf een groot glas en vraagt om een dubbele wodka. De meisjes van de bar kijken mett sprak grote ogen naar de vrouw, als de barman wegloopt voor wisselgeld pakt het mens vlug de fles om nog een scheut in haar gklas te gooien. Wim en ik staan met het personeel dit sprakeloos gade te slaan, echt ongeloofeloos. Vanavond eten we weer in een paladar om de hoek bij het hotel, lekker kreeft en gamba's. Bij terug komst in het hotel nog even een drankje op het terras en even met Alexis praten, die heel goed Nederlands spreekt.
Na het ontbijt en de checkout gaan we met de bus naar Santa Clara de stad van Che. Hier in de stad zijn heel veel paard en wagens te zien en heel veel fietsers de straten zijn er vol van. Alexis geeft ons weer veel info over de aanval die Che en zijn troepen op de trein van Batista gedaan hebben waarna de overwinning een feit was en Che en zijn mannen de stad in konden lopen. We stoppen bij een beeld van Che waar hij met een kind op zijn arm staat. Over het hele beeld zitten allemaal dingen uit zijn leven verwerkt. Vervolgens gaan we naar het monument van de ontspoorde trein, er staat een steen in het midden van het terrein waar we niet voorbij mogen. Waarom kan niemand ons vertellen. Na dit bezoek rijden we naar een groot plein waar we een uur door de stad kunnen wandelen. Zodra we uit de bus stappen komen er uit alle hoeken weer mensen die om zeep, geld en pennen vragen. Wij houden ze met een no amigo op afstand, we willen deze spullen bewaren tot in het orkaan gebied waar de mensen het harder nodig zullen hebben. Op zondag gaan de mensen hier de straat met de kinderen. Er lopen mannen met bokkenwagens waar de kleintjes in mee kunnen rijden. We nemen een kijkje in een kindertheater waar een show voor kleintjes op gevoerd word, erg leuk ondanks dat we het niet verstaan. De gebouwen in deze stad zijn mooi maar in zeer slechte staat, die wel een opknap beurt kunnen gebruiken. Tegenwoordig word 10% van de inkomsten uit toerisme gebruikt om de gebouwen op te knappen. Dus bij iedere Cuba Libre die we nemen schilderen we een stukje raamkozijn. We spreken af om deze vakantie een flat in de verf te zetten. We gaan weer onderweg richting Cienfuegas, als we daar aankomen worden we op het dak van een mooi gebouw gezet om een cocktail te drinken, terwijl. Joeri en Alexis ons inchecken als je dit aan het einde van de dag doet kunnen de kamers ineens verhuurd zijn. Vanaf het dak hebben we een mooi uitzicht over de baai. We doen ook nog even een lunch daar en ze willen ons 10CUC rekenen voor een broodje, Joeri en Alexis gaan in discussie met het management, en besluiten om niet meer dan 5 CUC te betalen. Ze zijn niet blij maar accepteren het. Als het hotel geregeld is dan gaan we met de bus terug naar de stad, ook daar wandelen we rond en zien weer allerlei mooie dingen. Je voelt je hier wel veilig op straat, en de mensen zijn vriendelijk. We gaan weer terug naar hotel Lagua, we hebben een kamer met uitzicht op baai. We gaan ons lekker opfrissen voor het diner. Als we uit de lift komen staat er een oude Amerikaanse te vragen aan het personeel te vragen waar ze een kleine fles wodka kan krijgen, het meisje neemt haar mee naar de bar. Als wij daar aankomen staat de vrouw inmiddels achter de bar met de barkeeper die alleen nog een fles heeft die nog voor 1/3 gevuld is. Ze pakt zelf een groot glas en vraagt om een dubbele wodka. De meisjes van de bar kijken mett sprak grote ogen naar de vrouw, als de barman wegloopt voor wisselgeld pakt het mens vlug de fles om nog een scheut in haar gklas te gooien. Wim en ik staan met het personeel dit sprakeloos gade te slaan, echt ongeloofeloos. Vanavond eten we weer in een paladar om de hoek bij het hotel, lekker kreeft en gamba's. Bij terug komst in het hotel nog even een drankje op het terras en even met Alexis praten, die heel goed Nederlands spreekt.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
